Η εποπτική μελέτη του Robin A. Donkin για την παγκόσμια ιστορία της εκμετάλλευσης των μαργαριταριών μέχρι τον 16ο αιώνα παραμένει χρήσιμη ιδιαίτερα για την συγκριτική μυθολογία των μαργαριταριών: R.A. Donkin, Beyond Price: Pearls and Pearlfishing, Origins to the Age of Discoveries, American Philosophical Society, 1998.
Ο Rob Carter καλύπτει υποδειγματικά την εξαιρετικά μακρά ιστορία της αλιείας και κατανάλωσης μαργαριταριών του Περσικού/Αραβικού Κόλπου στο πλούσια εικονογραφημένο τόμο Sea of Pearls: Seven Thousand Years of the Industry that Shaped the Gulf, Arabian Publishing Ltd, 2012.
Για την αλιεία μαργαριταριών στη Σρι Λάνκα και Νότια Ινδία κατά την αποικιοκρατική εποχή υπάρχει η πρόσφατη διατριβή του Samuel Ostroff, “The Beds of Empire: Power and Profit at the Pearl Fisheries of South India and Sri Lanka, 1770–1840, Ph.D. Dissertation, University of Pennsylvania, 2016, καθώς και άρθρο του ίδιου σε πολυσυλλεκτικό καινοτόμο έργο για το εμπόριο ζώων και ζωικών προϊόντων του Ινδικού Ωκεανού: “Can the Oyster Speak? Pearling Empires and the Marine Environments of South India and Sri Lanka, 1600-1900,” in Animal Trade Histories of the Indian Ocean World, eds. M. Chaiklin et al., pp. 65–. Αποκλειστικά για την Σρι Λάνκα αξιοσημείωτη και ενδεικτική της άνθισης της νέας περιβαλλοντικής ιστορίας είναι η νέα μελέτη της Tamara Fernando για την ιστορία της εκμετάλλευσης της θαλάσσιας πανίδας, “Seeing Like the Sea: A Multi-Species History of the Ceylon Pearl Fishery, 1800–1925,” Past and Present 254 (2022), 127-160.
Η αλιεία των μαργαριταριών στην Ερυθρά Θάλασσα έχει μελετηθεί πολύ λιγότερο από τις δύο άλλες περιοχές του δυτικού Ινδικού Ωκεανού που θίξαμε στην ανάρτησή μας. H αρχή της αλιείας μαργαριταριών με εμπορικό αντίχτυπο είναι ασαφής όπως δείχνει το άρθρο του Pierre Schneider, “Did Rome Engage In Pearling in the Red Sea? A Re-Examination of Two Dedications of Publius Iuventius Agathopus,” Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 128 (2016), 131–138. Πολλά περισσότερα ξέρουμε για την αλιεία μαργαριταριών στην νότια Ερυθρά τον 19ο και 20ο αιώνα, όταν γιγαντώθηκε το ενδιαφέρον των αποικιοκρατών αλλά και άλλων που βρήκαν πρόσβαση στην περιοχή μετά την διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ. Πρωτοποριακή είναι η μελέτη του Jonathan Miran στο βιβλίο του για το κομβικό λιμάνι της Μασσάουα στην Ερυθραία, Red Sea Citizens: Cosmopolitan Society and Cultural Change in Massawa, Indiana University Press, 2009.